ATSUKA SUETOMİ* │ UTEF 2018

UTEF ; UNUTULMAZ DUYGULARIN YÜCELİĞİ. 
 

Trabzon’un bambaşka büyüleyici güzellikleri var. Bunların başında su geliyor bence.
Bir yanda uçsuz bucaksız mavinin her tonunu taşıyan Karadeniz, diğer yanda yemyeşil dağları yararak denize kavuşan nehirler: Su, bir su kenti adeta.

Aslında  Japon halkı suya çok büyük değer verir, ona güzel anlamlar yükler. Bir dağda eğer temiz ve lezzetli su akıyorsa sadece su içmeye oraya kadar giderler.

“Su ve Mekan” temasi ile gerçekleştirilen UTEF’e  yazar eleştirmen üstat Ümit Yaşar Gözüm’e ve Esma Âlâ Türkmen hanım sayesinde davet edildiğim için, mutluluk duydum.

Festival, farklı kültürler ve tarihi miras üzerine duyduğum ilgimi daha da pekiştirdi. Bu seyahatte bir kentin sokaklarını gezip, kenti tanıma fırsatı buldum. Doğduğum kültürün izlerini yakalamaya, yeni kültürel değerleri anlamaya çalıştım.

Akçaabat Belediyesi tarafından düzenlenen koto konserimin bu kadar ilgi görebileceğini tahmin etmemiştim. İnsanlar ilgiyle ve dikkatle dinlediler. Kaymakam, Belediye Başkanı, ilçenin önde gelenleri beni yalnız bırakmadılar, bundan etkilenmiştim. Teşekkür ediyorum yeniden.

Akcaabat sanki İzmir gibiydi. Bir sahil kasabası olduğunu bilmiyordum, gezince çok etkilendim. Şaşkınlığım geçtiğinde açık havada, güneşin eşlik ettiği mavi Karadenizi seyrederken lezzetli Akçaabat Köftesini tadıp yerel balıkların tadına varmak anlatmaya değer.

Trabzon’da yasayan kültürlerden, kültürel mirastan ve edebiyattan etkilendim.
Dağları yararak vadiye akan temiz su kaynakları, yemyeşil ormanlar doğaya ve insanlığa karşı hissettiklerimi daha da derinleştirdi. 
Hele Şalpazarı ilçesine gidişimizi unutamıyorum. Burası bölgenin yerel folklorik giyim dokuma merkeziymiş. Dağın bağrına yaslanmış içinden ırmak geçen bir ilçe, sanki dağ köyü. Ama geleneksel giyim kuşamın tedarik yeriymiş adeta. 

Şalpazarında üstat Ümit Yaşar Gözüm ve modacı ve sanatçı Ebru Coşkun moda üzerine konuşup bizleri motive ettiler. 

Ardından geleneksel peştemal, başbağı ve entari giyinerek beş hanımla birlikte mini bir defile yaptık meydanda. Ardından yerel giysilerle tulum eşliğinde horon teptik. Hele günümüzde bile giysi üreten küçük dükkanın sahiplerinin misafir perverliği, insanların çay ve yemek davetleri, yöre insanının misafir severliği beni çok duygulandırmıştı.

UTEF’e katılmam benim için büyük şanstı. Emek veren herkese içten teşekkürlerimi ve saygılarımı iletmek isterim.

İnsanın olduğu her yerde, insanlığın temel taşı sevgi olmalı. 

Sevgiyle…

*Koto Sanatçısı